Pakse - Don Det - Siem Reap (Cambodja)

Ons 10 uur durende reis naar Pakse is een feit. We werden een uur later dan gepland toch afgezet bij een 'V.I.P. sleeping bus' en gelukkig dus toch geen tractor ;-). Nou ja, zeg trouwens maar gewoon 'sleeping bus' zonder de 'V.I.P.'! Deze onmogelijke APK gekeurde bus kan alleen betreden worden als Nederlandse lilliputter en/of kledingmaatje 'Aziaat'. Om bij het bedje te kunnen komen moet je eerst door een veel te smalle gang, waarin men zich vervolgens alleen voort kan bewegen door letterlijk op handen en voeten te kruipen. 

Aangezien Tess helemaal niet claustrofobisch is, mochten we van geluk spreken dat we helemaal voorin lagen. Nou ja, geluk! Hierdoor hadden we wel 'eerste klas tickets' om te mogen genieten van de 'eerste symfonie van Beethoven' dat door de buschauffeur vakkundig en op de maat nauwkeurig werd uitgevoerd door te boeren, rochelen en te spugen. Gadverdamme, wat een smerigheid! 

Daarbij werd de bus ook nog gebruikt als onderpand voor louche handel. Ontzettende rare stops midden in de nacht, politie die geld overhandig krijgt, passagiers die niet naar buiten mogen tijdens de handel en het plaatje is verder compleet. Wederom weer een hele er ervaring;). En nog steeds vinden we reizen kei leuk! Ongelofelijk maar waar:). 

Aangekomen in Pakse en op zoek naar het hotel. Aangezien booking.com het verkeerde adres op de site had staan, mochten we na weinig tot geen slaap in de nachtbus, met onze zware backpacks in de brandende zon een uurtje flink wandelen voordat we het hadden gevonden. Eerste dag Pakse werd dan ook lekker even een 'doe niet veel dag'. Even bijtanken, het dorp verkennen, rustig lezen, lekker eten, filmpje kijken en vooral dichtbij onze eigen wc blijven [Grijnzend gezichtje met lachende ogen].

Tweede dag Pakse vol goede moed opgestaan om een brommer te huren om naar de Bolaven Plateua te gaan (blijkbaar een mooie lange weg met meerdere watervallen) en dit zouden meer mensen moeten doen! Nou dat had dan ook het hele dorp meteen gedaan! Van de 15 brommer verhuurders die we langs zijn gegaan hadden er 11 alle brommers al verhuurd. Bij die andere 4 spatte de betrouwbaarheid er niet vanaf en moesten we overal ons paspoort achterlaten. Dacht het dus van niet!

Over op plan B! Het is 34 graden en zonnig dus zwemmen met die handel. Maar ons hotel heeft geen zwembad! Ja, nou en? Dan gaan we toch gewoon bij een hotel liggen met zwembad, soort van hotelcrashen. Even booking.com openen, plaats aangeven, zwembadvinkje aanzetten en voilà gevonden. Het Champassak Palace Hotel! Kom, even terug naar ons hotel, handdoek bietsen, zwemspullen aan en gaan met die banaan. Uiteindelijk aangekomen bij het ontzettend grote en iets te luxe Champassak Palace hotel. Daar staan ze dan, Bonnie and Clyde, voor het mega hotel naar boven kijkend om te zien hoe hoog het eigenlijk wel niet is. Goed: "we lopen naar binnen, zeggen niets, doen net of we de weg kennen en gaan meteen rechtsaf". Oké doen we! Lets go! 

Hotel binnen, rechtsaf, hello good day sir, deur door, trap naar beneden, hier langs het balkon, kijk deze tuin, kom hier links, fitness ruimte zien we, massage salon zien we, waar is nou dat zwembad? We vragen het gewoon aan de tuinvrouw die hier rondloopt: "Where can we find the swimming pool"? Wederom iemand die er geen woord van verstaat en ze wijst ons heel lief naar de uitgang. Totaal verbaasd lopen we naar de uitgang en kijken elkaar aan. Waar is in godsnaam nu dat zwembad? Kijk nog eens op booking.com. Ja het staat hier toch echt: "zwembad bij Champassak 'grand' hotel! Waar zeg je? Champassak 'grand' hotel. Ja dat meen je niet! Wij staan bij 'Palace' i.p.v. 'Grand'. Shit! Waar zit die dan? Andere kant van de stad [Gezichtje met vreugdetranen] . Nou dat wordt hem dan ook niet meer. Kom we gaan bier halen en chillen op ons balkon. 

's Avonds lekker op ons gemak gegeten en de dag erna vertrokken we naar Don Det, oftewel de 4000 eilanden in het zuiden van Laos. Yeah!!!

Pakse heeft ons niet echt kunnen bieden wat we ervan gehoopt hadden. Het was er lelijk en saai, al waren het wel 2 heerlijke relax dagen. 

Dus nu op weg naar  Si Phan Don (4000 eilanden). De eilanden liggen verspreid in de Mekong-rivier op het zuidelijke puntje van Laos, vlakbij de grens met Cambodja. De zoetwaterarchipel bestaat uit duizenden kleine en grote eilanden en zandbanken. Met daarbij maar 3 eilanden met een stroomvoorziening. Bij vloed wordt de helft van de eilanden van Si Phan Don verzwolgen onder het water. Net voordat de rivier Cambodja binnenstroomt vertakt de Mekong in talloze kanalen. Klinkt goed dachten we zo;).

's Ochtends bij ons hotel opgehaald door een mini-van en jawel, netjes op tijd. Achterin nog 2 plekjes vrij en onze beide billen raakten maar liefst een stoel. Lachend zeiden we al dat we waarschijnlijk nog 5 mensen moesten ophalen maar nee hoor we hadden gewoon de hele rit beenruimte. Yeah! 

3 uur heen en weer geslingerd in de bus en onze billen gingen regelmatig van de stoel af maar wat maakt ons dat uit. We konden tenslotte zitten en de slechte wegen hier werken goed op je lachspieren. Daarna aangekomen bij de ferry die ons in een half uur naar het eiland Don Det moest brengen. En wederom goed geregeld. Op enkele houten planken en een motor van de kringloop winkel kwamen we aan op Don Det. Alleen de ferrytocht was al genieten. Een half uur vaar je met je snoet in de brandende zon, laag over de Mekong, arm over de reling en het enige wat je dan kan doen is met een big smile om je heen kijken. 

Don Det is een van de populairste eilanden. En jee wat was het hier gaaf. Maar eerst opzoek gegaan naar een slaapplek en natuurlijk wilden we een hout hutje met uitzicht op de Mekong inclusief sunset view. En die hebben we ook gevonden. Een hutje met alleen een bed, klamboe en op onze veranda 2 hangmatten. Wat wil een mens nog meer? Dus bij aankomst meteen in ons hangmatje gaan liggen en genieten van ons uitzicht en natuurlijk ook beseffen hoe goed we het nu hebben. 

Don Det is een prachtig klein eilandje, midden in de Mekong, dat je binnen een half uurtje hebt rond gefietst. Waar je zelfs een paar jaar geleden alleen 's avonds een paar uur stroom had. Vanwege het toerisme is dat veranderd en is de stroomvoorziening nu redelijk. Het is een geweldig rustig eiland, geen verkeer, geen wegen en geen drukte. En heerlijk om niet de hele dag aan te moeten horen: Tuk tuk sir, where you from, good price, where you go enz. Je kan er namelijk alleen met de boot op en af komen. Er staan puur alleen houten hutjes voor de bewoners en voor wat toeristen en met om de zoveel meter een gezamenlijke toilet en gezamenlijke koude douche.

Damn, onbeschrijflijk hoe mooi het hier is. Kinderen zwaaien naar je, de mensen zijn lief en waar je ook kijkt, het is prachtig. Lijkt net national geografic maar dan live. Iedereen leeft buiten, kinderen hebben geen speelgoed maar spelen met elkaar, overal lopen honden, katten, koeien en hanen. Alles leeft met- en door elkaar heen. Echt een oase van hoe rustig het leven kan zijn. Genieten hier!!

De eerste dag hadden we fietsen gehuurd (voor 10.000 kip = 1 euro) en op de bonnefooi gaan fietsen. Wegen kennen ze hier natuurlijk niet dus fietsen is een grote maar leuke uitdaging. Met toeval kwamen we bij de brug die Don Det met het eiland Don Khon verbind. Snel de selfie stick uit de tas, even glimlachen, knip en weer verder fietsen want stil staan is geen optie vanwege de hitte. 

Even verderop zagen we een wegwijsbord met daarop aangegeven: watervallen, dolfijnen en Mekong view = 3 km. Daar wilde we natuurlijk naar toe. Na 20 min fietsen over keien met gemiddeld 3 km/uur en met 34 graden kwamen we bij een nieuwe bord. Yes, we zullen er bijna zijn. Tekst op het wegwijsbord: watervallen, dolfijnen en Mekong view = 3 km [Gezichtje met vreugdetranen] . En we riepen weer in koor: gekke Aziaten! Bleek dit een 12 km lange Fransen spoorlijn te zijn die vroeger was aangelegd zodat vrachtschepen en de 2 watervallen die hun weg versperden niet hoefden te nemen. 

Maar ach, aangezien we in goede conditie zijn, Paul 3 keer in de week sport en Tess zoveel heeft gesport dat ze haar kuitbeen brak;), zijn we doorgefietst en 40 min later werd dat ook beloond. Wat een magistraal uitzicht over de Mekong en we zagen Cambodja in de verte al liggen. WAUW! 

De volgende dag hadden we van het fietsen toch wat pijn in onze billetjes gekregen en besloten we om te gaan chillen. Laat Don Det daar nu net de uitgesproken plek voor zijn. Na lekker op ons gemak de ochtend te hebben besteed aan wat inlezen, tickets boeken voor Siem Reap en ontbijten met een prachtig uitzicht, zijn we in onze hangmat gaan liggen en hebben we heerlijk liggen luieren. Genieten van de rust om ons heen, beetje wegdoezelen, pilsje op zijn tijd en even geen woord zeggen. Pure rust! Geen geluid van je telefoon, geen wekker, geen klok, geen voordeurbel, geen piepend wasmachine en geen piepende vaatwasser( oh nee, hebben we niet;)) maar gewoon pure rust. Een ervaring die wij Bosschenaren niet kennen. 

De volgende ochtend werden we gewekt door de hanen en met het bootje weer opgehaald en gingen we de grensovergang met Cambodja maken. Zittend in de ferry vaarden we weg van al het moois om ons heen en keken we elkaar aan met de vragende blik: 'waarom zijn we in godsnaam niet wat langer gebleven'? Deze gedachten die we samen hadden betekend toch echt dat we het heel goed naar ons zin hadden daar. Helaas waren de tickets voor Cambodja al geboekt en zodoende leert men toch weer iets bij. Niet te snel en doe het rustig aan! 

Nadat we om 8 uur 's ochtends zijn vertrokken vanuit Don Det waren we om 20.00 uur aangekomen in Siem Reap, Cambodja. Het was wederom een hele lange reis maar het was wel een prima reis en weer leuke mensen ontmoet. Aangezien dat deze reis ook weer 3 uur langer duurde dan ons werd verteld maakte het ons niets meer uit. Tijdens de reis zaten we in gedachten nog lekker terug te denken aan ons heerlijk hangmatje met een biertje en sigaretje in onze handen. Dan maakt de tijd ineens niets meer uit!

We vonden Laos prachtig. Zo'n dunbevolkt land, zo puur, zo ruim, zo grappig, zo niet welvarend en geweldige natuur. Geen idee waarom we er zo snel doorheen zijn gevlogen. We denken dat we na een maand reizen pas echt beseffen wat backpacken is en nu pas echt rust in onze konten zullen gaan krijgen.

Voor jullie allemaal een fijne Sinterklaas en de groeten aan de goed heilig man en aan de zwarte-, witte-, bruine- pieten.