Siem Reap - Battambang - Phnom Penh

Cambodja 

Siem Reap - Battambang - Phnom Penh

Alweer een dikke maand van huis. Een maand waarin we al zoveel hebben gedaan, gezien, geleerd en hebben genoten. Heerlijk dat we nog 2 maanden te gaan hebben. Het liefst zou je alles de hele dag willen filmen zodat we het altijd terug kunnen beleven. Want deze wereld hier is zoooooo fijn en mooi. Het is en blijft daarom ook moeilijk te omschrijven wat we hier allemaal meemaken. Iedere dag weer een nieuw avontuur. Daardoor wordt reizen ook nooit saai omdat we verder reizen als we het ergens hebben gezien. Dus sorry Jopie maar wij komen voorlopig nog niet naar huis ;-). Al missen we jou natuurlijk wel. 

Maar we waren om 20.00 aangekomen in Siem Reap. Natuurlijk weer niet in het centrum afgezet maar bij een verlaten busstation. Om uit de bus te stappen moesten we zoals altijd eerst een dozijn tuk tuk chauffeurs aan de kant duwen. Daarna heb je een fractie van een seconde de tijd om lucht te happen en te zien waar je loopt, waarna ze net zo hard weer terug komen. Grrrrrr ;-). 

We hadden nog geen hotel geboekt en natuurlijk wist onze tuk tuk chauffeur Donny een prachtig hotel met zwembad in de stad. Waarschijnlijk weer van een neef van de nicht van de zwager van zijn opa;). We hadden een ander hotel op het oog maar moesten van hem eerst hier gaan kijken. We waren ontzettend moe van de lange reis dus we gingen maar op zijn aanbod in. Slimme handelaren zijn het! Prima hotel en veel van de prijs af kunnen pingelen dus akkoord gegaan met Donny. En vele medereizigers waren ook hier gedropt dus ook wel weer gezellig. 

Tja, Siem Reap. Waar moeten we beginnen? Tot voor kort was deze Frans-Indochinese stad niet meer dan een uitvalbasis voor toeristen op weg naar de tempels van Angkor. Maar jee wat is het een dure en Europese stad geworden. Dit hadden we in een maand tijd nog nergens gezien. Een hardrock café, pubstreet, grote nightmarket, goede wegen en vele luxe Europese restaurants die net uit de grond zijn gestampt met helaas echte Europese prijzen. Voor het eerst sinds een maand zaten we op moderne witte stoelen, een veel te dure maaltijd te eten inclusief mes en vork ;-). 

Het contrast in Siem Reap is groot. Te groot. Zoveel rijkdom voor de toeristen maar ook zoveel armoede waardoor er ontzettend veel bedelaars zijn. Ook is er nog veel te zien van de oorlogswonden, waardoor er vele bedelaars met missende ledematen rondzwerven op de straten, vragend naar één dollar. 

We zijn in 3 dagen Siem Reap letterlijk geen 5 minuten met rust gelaten. Overal maar dan ook overal wilden ze iets van ons. Soms voelde we ons schuldig dat wij deze 'rijkdom' bezitten. Maar van de andere kant vonden we het geschooi ook gruwelijk irritant worden. 

In een maand tijd heeft Tess nog maar 1 truitje gekocht. Ja, jullie lezen het goed,  1 truitje ;-). Zodra je ook maar een seconde je ogen wenkt naar de kleding staan er meteen 7 dames om je heen; Hello lady, what do you want? , try tis, very cheap, i need your money enz. Oke, bij 3 gaan we rennen! 1-2-3 ren! Want steek die kleding maar in je....... [Lachebekje (zwart-wit)] , juist ja! 

De tempels van Angkor! De oude hoofdstad van het machtige Khmerrijk behoort tot de grootste wereldwonderen. Angkor ligt in een dicht oerwoud, op de hete, ongenaakbare vlakte van Noordwest-Cambodja. Jezus wat een ontzettend groot en prachtig gebied met verbazingwekkende monumenten. Om in te beelden dat deze tempels zo'n 700 jaar geleden zijn gebouwd doet het ons nog meer verwonderen.

We werden door Donny om 5 uur 's ochtends bij ons hotel opgehaald om de zonsopgang te zien bij de tempel der tempels, 'Angkor Wat'. De hele weg naar Angkor toe zie je alleen maar Europeanen en natuurlijk chinezen;) in een tuktuk zitten. Echt een geweldig gezicht. Dus ook al zijn wij geen ochtendmensen, om 5 uur 's ochtends zaten wij gewoon weer met de slappe lach in de tuk tuk. 

Angkor Wat, wat een ervaring en wat een prachtig beeld. De goudkleurige warmtebron die deze donkere tempel langzaam in het parelmoer bruin laat verschijnen tot deze geheel in pracht en praal zichtbaar is! Duizenden mensen om ons heen, meekijkend om dit wonderlijk fenomeen gezamenlijk met ons te delen. Nadat de zon in zijn geheel was opgekomen konden we het monument van dichtbij in detailniveau bekijken. Wauw! 

Zodra we het gezien hadden bracht Donny ons weer verder naar de volgende tempel. De een nog groter dan de ander en de andere nog mooier dan de ander. Wat een drukke maar schitterende dag om al deze monumenten van dichtbij te zien en dat omgeven door de prachtige natuur. 

Siem Reap heeft buiten Angkor ook een bruisend kroegleven. In en rondom 'the pubstreet' zitten vele verschillende barretjes en restaurants waar je jezelf de gehele dag makkelijk kunt vermaken. 's Avonds gezellig live muziek in verschillende kroegen en Paul en Tessje waren niet meer weg te slaan  [Gezichtje met knipoog] .

In bijna elke drukke toeristische stad vind je wel oplichtingspraktijken. Maar Siem Reap stijgt er voor ons met kop en schouders bovenuit. Nep waarzeggers, monniken die geld vragen voor het Boeddhisme, die nep monniken blijken te zijn, vrouwen met gehuurde baby's in hun armen die schooien om melk voor hun baby. Blijkt dat de winkeliers die de melk verkopen en die vrouwen onder één hoedje spelen voor een bepaald percentage! Nep politie agenten die je aan houden bij een overtreding of opstootje, waarna je dus, je raadt het al, geld moet dokken!

Zelfs onze hoteleigenaar had een politie uniform in de lobby hangen die hij zo nu en dan even voor 10 minuten aan trok. Vervolgens op zijn eigen brommer stapte, 10 minuten later weer terug kwam, zijn pak uit trok en vrolijk weer de hoteleigenaar gaan spelen. Heel vreemd allemaal! 

We kijken terug op Siem Reap als een leuke, mooie en gezellige stad met de geweldige tempels van Angkor. Alleen door het opkomende massa toerisme krijgt de stad ook een minder leuke kant. De prijzen zijn te hoog en mede door de oplichtingspraktijken verliest de stad het voor ons aan charme.  

Vanuit Siem Reap met de bus naar Battambang gegaan. Goede busreis gehad met jawel, karaoke in de bus inclusief video clips van niet geografische dansen ;-). Nadat de karaoke band was afgelopen werden we vergezeld met een horror film en zagen we op klaarlichte dag in onze bus hoe een oog, tong en stuk huid werd gevild bij de acteur. Tja, misschien maar goed dat kinderen hier al vanaf kun 5e jaar brommer rijden en niet met de bus gaan [Gezichtje met vreugdetranen] . 

Battambang de tweede grote stad van Cambodja gebruikte we meer een beetje als uitvalsbasis naar Phnom Penh maar het was onverwachts gezellig. Het stadje zelf is rustig en dunbevolkt waardoor het wat saai overkomt. Maar je hebt er leuke activiteiten. We lazen over een bamboe trein dus ja dat willen wij wel meemaken natuurlijk. Even geen cultuur snuiven maar domweg op een bamboe trein zitten net zoals ieder ander toerist in Battambang. Maar het was een geniale ervaring. En het ging nog hard ook. Even voelde we ons Geer en Goor. Twee te gebruinde nerds op een bamboe trein die alleen maar ontzettend hard konden lachen [Lachebekje (zwart-wit)] . 

De spoorlijn werd vroeger gebruikt voor het vervoer van landbouwproducten en vee. En ook als een goedkope manier van reizen voor de bevolking. Als 2 treinen uit tegengestelde richting elkaar tegenkomen, wordt de trein met de lichtste lading uit elkaar gehaald om de andere trein te laten passeren. Jaja logica ten top in Azië ;-). 

Daarna zijn we naar de batcaves geweest. In Battambang is een grote grot waar 10 miljoenen vleermuizen 'wonen' en iedere dag bij zonsondergang rond 17.30 uur uit de grot komen. Geen idee waar ze heen gaan maar het was een magnifiek gezicht om zoveel vleermuizen uit hun schulp te zien komen en dat dan in combinatie met de zonsondergang. Wauw! 

De volgende dag Battambang lekker uitgeslapen. Want mensen denken wel dat wij een luizenleven hebben op dit moment maar backpacken is hard werken hoor [Gezichtje met uitgestoken tong en knipoog] . Onze app zegt dat we gemiddeld 10 km per dag lopen, iedere dag opzoek naar goed eten, actief zijn met 35 graden, vaak vroeg opstaan om te reizen, urenlang in een bus/trein zitten, vaak opgelicht worden en leven uit een rugzak van 12 kilo [Gezichtje met knipoog] . 

Dus overdag lekker gechilled in ons fijn hotel. We lazen over een circus. Maar ja, wat moet je in Azië in een circus doen als wij tijgers, olifanten en apen gewoonweg in het wild zien? Maar deze circus/school is opgezet voor weeskinderen met een oorlogstrauma. Zij hebben de kans gekregen om naar school te gaan en een vak te leren in de kunstwereld waaronder dus acrobatiek. Het was een magnifieke show gecombineerd met theater, dans, acrobatiek en muziek. Het enthousiasme wat zij uitstraalde was heerlijk om naar te kijken. Iedereen zat een uur lang met een big smile te genieten. Dit hadden we niet willen missen. 

Daarna zitten na kletsen over de show tijdens onze maaltijd en jawel, wederom rijst :-(. En klein meisje kwam naar ons toe en we keken elkaar al aan met dezelfde gedachte van: Neeeeee, niet weer en laat ons met rust. Ze vroeg om een slokje water i.p.v. 1 dollar. We gaven het water wat ze deelde met een kleiner jongetje. Het waren echte straatkinderen die geen geld wilde maar alleen eten en drinken. Aangezien Tess de rijst toch beu is, vroegen we een bakje en gaven de maaltijd van Tess aan het meisje. Samen met het kleiner jongetje zat ze de maaltijd op te eten. Confronterend moment wat je aan het denken zet. 

Vanuit Battambang met de bus naar de hoofdstad Phnom Penh gegaan. Phnom Penh lijkt in onze ogen op Bangkok. Vies en ontzettend druk. Met daarbij veel bejaarde Europese mannen met aan hun zijde een te mooi en veel te jong Aziatisch poppetje. Bah wat smerig! Daarbij heeft Phnom Penh wel kleurrijke markten, een mooie boulevard langs de Mekong met vele cafés en restaurants wat het ook weer gezellig maakt.

Maar het hoofddoel van ons bezoek aan Phnom Penh was natuurlijke de beroemde Killingfields!

Even een kleine introductie. In het jaar 1975 besloot de toenmalige premier van het land, Pol Pot, dat de mensen van de grote stad slecht waren en dat de boeren van het platteland het Cambodjaanse volk was. Zo moest heel Cambodja zelfvoorzienend worden en werd iedereen uit de stad gehaald om te werken als boer op het platteland. Armoede en veel te lange werkdagen zonder eten, lijden al snel tot de dood van vele mensen. Iedereen die tegensprak of 'anders' was werd in de gevangenis gegooid en gemarteld waarna ze op een later moment op gruwelijke wijze om het leven werden gebracht in de 'Killingfields'. Niemand wist waarom ze gevangen en gemarteld werden. 

Killingfields was dus de laatste plek voor vele mensen. Vrouwen, mannen, kinderen, het maakte niets uit! Kogels werden te duur dus kinderen werden gedood door ze tegen een boom aan te slaan. Luguber om bij deze boom te staan! Ondanks dat het 35 graden was, hadden we regelmatig kippenvel. Het was zo'n ingrijpende dag. Wij wisten namelijk voor deze dag weinig van deze geschiedenis af. Pol Pot heeft 1/3 van zijn eigen bevolking laten vermoorden. Onbegrijpelijk. 

Zo fascinerend als je nagaat dat iedere Cambodjaan van boven de 40 jaar deze periode nog heeft meegemaakt en dat het dus nog echt zo kort geleden is. Het was een nare maar ook weer een hele mooie dag om zo de geschiedenis van het land beter te leren kennen en te begrijpen.

Phnom Penh bracht ons verder ook nog meer ellende. Tandpijn bij Tess! Al een paar weken werd er tandpijn gevoeld en het werd maar niet beter. Het voordeel van zo'n grote internationale stad als Phnom Penh is dan ook dat ze waarschijnlijk goede aangeschreven tandartsen hebben! Even Google erbij en je hebt het adres zo gevonden. Knoop doorgehakt en binnen gelopen bij een te chique tandarts praktijk. Verhaal uitgelegd, foto werd gemaakt en de tandarts stelde ons gerust. Het viel allemaal wel mee maar hij zou toch even een plan met ons willen doornemen. Na even met de beste man om tafel te hebben gezeten werd al snel duidelijk dat het toch allemaal niet zo mee viel. Het plan bevatte nieuwe kronen, vullingen, van allerhande medische middelen, vervolgafspraak en uiteindelijk een klein bedrag van 1050 dollar!! [Blozend gezichtje]  Hij vertelde nog net niet dat de lippen ook opgevuld moesten worden. 

Het nieuws kwam binnen als een BOM! Hoe kan dit nou? 4 maanden geleden in Nederland op controle geweest en alles was goed. Wat nu? 

Het ziet er allemaal wel betrouwbaar uit en de moderne apparaten die ze hebben in de praktijk, daar zal zelfs een ziekenhuis nog jaloers op zijn! Dokter R. Schoemacher en zijn assistent bleven toch hameren op het besproken plan en uiteindelijk werd ons toch even de ruimte gegeven om hier rustig over na te denken nadat de beste man Tess ontzettend bang had gemaakt met z'n horror verhaal. Buiten de praktijk even een snel bilateraal gevormd en het voelde toch niet goed. Dus we besloten een hulplijn in te schakelen ;-). Ondanks dat het in Nederland 5.30 uur was, toch maar naar Bennie gebeld. Die zei meteen; 'Die man wil alleen maar kronen maken' dus 'Tess laat niks doen we lossen het in Nederland op'. 

We moeten weg hier zeiden we tegen elkaar. Terug naar binnen gegaan en de man toch vriendelijk bedankt. Nog wat spul aangesmeerd gekregen, de rekening gedokt en vertrokken. Fuck! Fuck! Fuck! Wat nu? Bennie zegt dit, de tandarts hier zegt dat. Moeten we die man vertrouwen? Of denkt hij inderdaad een dokter R. Schoemacher te zijn? Bah, dan is het even niet fijn om ver van huis te zijn. Even weg hier, eindje gelopen om het te laten bezinken en het volgende idee schoot te binnen: 'second opinion'! Google weer aan. Europese internationale tandarts gevonden in Phnom Penh, gerund door Franse tandartsen met goede recensies op internet. Helaas dezelfde dag geen tijd dus een afspraak gemaakt voor de volgende dag. Het hotel een extra nachtje bijgeboekt en de bus tickets naar Sihanoukville afgeblazen.

's Ochtends vroeg met lichte spanning wakker geworden en de dag maar doorgebracht aan het zwembad bij het hotel. De minuten tikte voorbij en het kwam steeds dichterbij. Zou het dan toch echt zo erg zijn? Het moment was aangebroken, wachtend op de tandarts. Daar viel ineens de naam: 'miss Hartman'? Yes! Okay, follow me please. Wederom werd er plaats genomen in een tandarts stoel en wij deden het verhaal en overhandigde het eerder geschreven plan van dokter R. Schoemacher. 

Ze nam het rustig door, stelde wat extra vragen aan ons en het laatste wat ze zei: 'now, let's have a look'. Na de stille minuten die volgde legde ze uiteindelijk haar gereedschap neer en deed haar handschoenen uit. Tess zag het al helemaal voor zich. Op z'n minst tanden trekken, kronen en bruggen laten zetten enz. Geloof ons, dochter van een tandarts of niet, Tess weet niets van het gebit af. Well, miss Hartman, nothing to worry about and enjoy your holliday! Deze woorden klonken als de zuiverste pianonoot ooit gespeeld! Het probleem wat zich afspeelt kan nog een langere tijd opzich wachten om te 'repareren' in Nederland. De andere tandarts wilde gewoon een Hollywood gebit maken en daarvoor veel geld vangen. Want ja, welke Cambodjaan heeft nou geld om z'n gebit voor 1000 euro te laten verbouwen? Dan maar proberen bij de toeristen. 

Nu alleen een zalf meegekregen voor de gevoeligheid en het probleem moet zichzelf 'hopelijk' gaan oplossen. Wat een opluchting en wat blij met de second opinion. Daar moet op gedronken worden hi ha ho :-)!!!! 

Nu kunnen we Phnom Penh met een gerust hart verlaten en onze reis verder vervolgen naar het strand van Cambodja, Sihanoukville! Bye, Bye, Phnom Penh and here we come Sihanoukville!

Na 5 weken reizen mogen we eindelijk genieten van strand en zee. Yeah!! Laat die luie billen van ons maar lekker een paar dagen chillen in het zand [Spierbal] .