Luang Prabang - Vang Vieng - Vientiane

Noord Laos

Luang Prabang- Vang Vieng- Vientiane

Na ons slowboat avontuur aangekomen in Luang Prabang voor 2 nachten. Luang Prabang gelegen op een schiereiland tussen de samenvloeiing van de Mekong en zijn zijrivier de Nam Khan is een klein stadje wat ons beide erg aantrok. Aardige mensen, gezellige straten, kleurrijke night market en de omgeving is er super mooi. Wat een verschil met de steden van noord Thailand! Het leuke van Luang Prabang is dat alle mensen van de slowboat daar ook zijn. Dus vele bekenden gezichten en veel aanspraak waardoor het aanvoelt als een knus dorpje waar je al jaren mee bekend bent.

De eerste dag zijn we naar de Tat Kuang Si waterval geweest. Volgens de reisgidsen de mooiste van Azie. En wauw, mooi was het zeker. 's Avonds naar de night market geweest en naar de Utopia bar. Deze tip hadden we gekregen en aangezien wij beiden van bier houden.......;). Een super mooie en gezellige tuin waar alle backpackers samen komen om te drinken. En ja hoor, ook daar weer bekenden! Dus we hebben lekker zitten borrelen met Esther en Joost. 

Nadat we door de eigenaren vriendelijk werden verzocht de tent te verlaten (Uhmm.. oeps is het al zolaat??) terug naar het hotel. Hotel?? Ja juist...waar is ons hotel ook alweer? We waren compleet de weg kwijt en we herkende niets meer van de straten. Jut en jul zwalkend over de donkere Aziatische straten. Geen WiFi, niemand spreekt engels en we vertikte het om weer opgelicht te worden door een tuktuk chauffeur. Na 45 min toch eindelijk een herkenningspunt gevonden, dus we waren weer opgelucht.  

De volgende ochtend met kleine oogjes vanuit het hotel weer naar de stad gelopen. Na 10 meter lopen kwam de opmerking: "hé is dit niet de Utopia bar?". Jawel hoor.. We hebben 's nachts letterlijk 45 minuten rondgelopen voor welgeteld 10 meter  [Lachebekje] ️.  

De 2e dag wederom wat tempels bezocht en naar de Phu Si berg geweest voor een geweldige zonsondergang!  Het is in de hitte van Loas een enorme klim maar het is het waard! Op deze berg ligt de Phu Si tempel. Hoewel de tempel niet heel bijzonder is, is het uitzicht daarin tegen fenomenaal! (Tenzij je hoogtevrees hebt) Hoe langzaam Tess naar boven ging, hoe snel ze weer beneden was ;-). 

Vanuit Luang Prabang de mini-van gepakt om verder te reizen naar Vang Vieng. Ons was verteld dat het maar 4 uur was rijden i.p.v. 7 uur, wat in onze reisgids stond. Dit omdat we over een nieuwe weg gingen rijden. Yes, yes, .. It's a new road. Very Nice! Max 4 hour drive. Heerlijk dachten we want dan komen we mooi begin van de avond aan in Vang Vieng. Onze mini-van kwam ons ophalen maar zat vol. Maar in Laos is nooit iets vol. Tess zat met 1 halve bil op de bank en Paul op een backpack. Wait 10 minutes, wait 10 minutes, zei de chauffeur. Niemand had een idee wat er dan ging gebeuren. 10 minuten later stopte we, in the middle of nowhere, buiten de stad in de bergen (te ver lopen om nog te klagen bij onze touragency, verder geen taxi te krijgen en zelfs geen tuktuk ;-). 

Een 15 persoons busje voor 15 personen klinkt niet slecht. Maar al deze 15 personen hebben natuurlijk ook een grote backpack bij tussen de 10-17 kilo en de bus had natuurlijk geen laadruimte. De bus werd opnieuw ingericht en iedereen zijn billen raakte een stoel. De rest van de lichaamsdelen lagen op, onder of in een backpack. Tess zat achter in een hoekje gevouwen en Paul in Tess en 2 andere gevouwen. Ook zeer fijn aangezien Tess claustrofobisch is en hoogtevrees heeft en Paul de weg wil zien tijden het rijden ivm misselijkheid.

Conclusie: Tess achterin gevouwen tussen de backpacks met 6 uur uitzicht op een ravijn van kilometers diep en Paul zag rondom zich alleen maar backpacks en een paar hoofden van medepassagiers maar geen weg [Gezichtje met vreugdetranen] . Welkom in Laos! 

Het was een helse rit. Yes, yes, new road betekend in Laos ongeasfalteerde wegen met miljoenen kraters van meteorieten inslagen. De bus moest van links naar rechts om de grootste gaten te ontwijken, maar de kleintjes voelde we net zo hard! Na 4 uur hels door de bus te zijn geslingerd, zoals een achtbaan in de Efteling dat doet, dachten we er te zijn maar toen hadden we pas de eerste stop. Het was inmiddels donker. Voor Tess fijn want ze zag geen ravijn meer, maar Paul zag nu helemaal niks meer en werd met de minuut beroerder  [Gezichtje met vreugdetranen] . Uiteindelijk de rit voortgezet en na nog een helse 2 uur eindelijk aangekomen in Vang Vieng. Hoe dan ook, achteraf konden we er vreselijk om lachen. Iedere dag is het maar weer afwachten hoe je op je bestemming komt. 

Vang Vieng heeft, op de schitterende omgeving na, niks met Laos te maken. Drank, drugs en westers eten is hier overal aanwezig. Guesthouses, restaurants, winkeltjes en andere toeristische voorzieningen zijn er dan ook in overvloed. Bij aankomst onze tassen gedropt opzoek naar een eettent en binnen 5 meter kwamen we meteen alle nederlands weer met toeval tegen. Alsof het zo moest zijn. 

Vang Vieng staat bekend om zijn tuben. Tuben is zitten op een rubberen band, vaak een opgeblazen vrachtwagenband, die met de stroom mee de rivier Nam Song afdrijft. Al zittend op de band geniet je van de karstbergen die je onderweg tegenkomt. De lokale bewoners zijn zo slim geweest om langs de rivier barretjes en kleine eetgelegenheden te beginnen. Perfect om tijdens het zonnen en dobberen even een biertje te doen. Anthony en Sipke wilden ook wel mee dus met vieren heerlijk rondgedobberd en vreselijk gelachen. 

Inmiddels nummers uitgewisseld met alle mede reizigers die al dagen dezelfde route reizen dus 's avonds met 10 Nederlanders wezen eten en borrelen en meteen een groepsapp aangemaakt. Gezellig! Je deelt allemaal dezelfde passie 'reizen' en dat schept een band. Zo leuk om alle ervaringen en tips te horen. Na het eten naar een vaag 'cafe' geweest. De shotjes drank en lachgas vlogen ons om de oren van de ontzettend stonede en tandloze barman met een Bob Marley pruik op. Maar wel vreselijk gelachen daar. 

Vanuit Viang Vieng met de mini-van naar Vientiane gegaan. Vientiane is de hoofdstad van Laos. Toch is de stad niet vergelijkbaar met andere hoofdsteden in Azie en valt het in het niets in vergelijking met steden als Bangkok. Vientiane heeft dan ook niet echt de hectiek die andere steden hebben maar voelt meer als een groot dorp. Dit komt ook door de Franse architectuur die je veel ziet in deze stad. Een keer echte gebouwen i.p.v. zelfgemaakte krotjes langs de weg. Zo lopen er aantal brede boulevards door de stad en is er zelfs een hele Franse wijk. 

We wilden even bijtanken dus besloten we om 3 nachten te blijven in een luxe hotel met een zwembad. De eerste dag een paar uur lekker gezwommen en toen rustig  het stadje wandelend verkent. 's Avonds bij een pizzeria om de hoek van ons hotel gegeten (nr. 1 restaurant van tripadvisor) en we lopen na afloop het restaurant uit en jawel hoor! Daar komen Debbie en Anthony aan in een tuktuk. Blijken ze ook nog hetzelfde hotel te hebben. Wat een toeval weer. Maar wat leuk! 

De volgende dag naar Patuxai geweest (De Arc de Triomphe van Laos en één van de symbolen van de stad). Verder lekker geslenterd over de boulevard langs de Mekong en de zonsondergang gekeken. Daarna gezellig samen met Esther en Joost gegeten bij het nr. 2 restaurant van tripadvisor.

Op dag 3 besloten we om naar het 'COPE' museum te gaan. In dit museum laat men zien hoe het dagelijks leven in Laos nog altijd wordt beïnvloed door de gebeurtenissen van 40 jaar geleden (Vietnamoorlog). Tijdens de Vietnamoorlog is Laos veelvuldig gebombardeerd. Veel van die bommen, mijnen en granaten zijn destijds niet direct geëxplodeerd. Tot op de dag van vandaag liggen er nog steeds ongeveer 30 miljoen niet ontplofte bommen verspreid door Laos; in bossen, bij rivieren, onder huizen, scholen of in landbouwvelden. Een ingrijpende documentaire liet ons zien over de ontwetendheid van het Loas volk over deze bommen en locaties. Dagelijks raken er nog steeds mensen verminkt of overleven het niet door de bombardementen van 40 jaar geleden. Wat een ingrijpende dag en wat interessant om de realiteit van Laos te ontdekken! 

's Avonds nog een lekkere pasta gegeten bij dezelfde pizzeria (we vonden het zo lekker na al de rijst ;-)) en jawel, ook daar troffen we weer Esther en Joost. Gezellig! Ook zat er een Nederlands echtpaar waar we mee aan de praat raakte. Zij wonen sinds kort in Vientiane omdat zij een project aan het opzetten zijn in een ziekenhuis in Vientiane. Proberen het ziekenhuis te verbeteren met Europese invloeden. Voor Tess was dit natuurlijk beren interessant. Onbegrijpelijk hoe een ziekenhuis hier te werk gaat. Niet opgeleide mensen, diploma's worden gekocht, niks is steriel enz. De oncologie kennen ze hier überhaupt nog niet. 

Dus een avond vroeg naar bed wat we van plan waren werd de hele avond met zijn 6e borrelen. Hik! Jammer dat we de volgende dag gingen anders was het bijzonder geweest om een dagje in het 'ziekenhuis' te kijken. 

Vandaag gaat onze 10 uur durige trip beginnen naar het zuiden van Laos. We hebben een nachtbus gereserveerd dus maar afwachten of er echt een bus en geen tractor ons op komt halen ;-).

Vanuit Vientiane is iedereen weer zijn eigen weg op gegaan. Sommige gingen naar Vietnam, andere naar Cambodja en wij blijven nog even in Laos. 

We hebben veel zin om naar het zuiden te gaan. Ons reis tempo ligt nog erg hoog maar dat willen dadelijk gaan veranderen als we bij de stranden komen. Want we kunnen denk ik niet gapend thuis komen na 3 maanden vakantie;).

We genieten iedere dag nog volop. Reizen is werkelijk iedere dag genieten. Mochten we besluiten om hier te blijven, willen jullie Jopie dan op het vliegtuig zetten ;-)? 

Kusjes van ons!